گپ و لپ

بهار خودمونی ( به گویش فداغ)شعر از : ولی الله منصوری.........................................................................................که اگو خلوت ته گوشه کناری نخشن                  وگپ خش خلدوی ناز نگاری نخشنپنجه ته پنجه و یک دستیت ا دور کمرش          سرش الی سنت و حس خماری نخشنعشق بازی و جوونی چون دوره ی بچگی             که اگو ته بچگی ترکه سواری نخشنبرون شر شر و صحراو ا ته جی اشت و گلی         دید سرمو و تش و خورگ و بخاری نخشندو سه تا دوست قدیمی شستویی دور یکی              خاطره نقل وتی و یادگاری̨ نخشندل اگه خش به خش ان فصل بهار اشتو ا دور       که اگو شستو پس پیکان باری نخشندیسی مجبوس بدنگون به و مشتی ترشو          موکسی دوریه زرسایه ی کناری نخشننیدون از سادگی و لطف دهات اونکه اگو            خلدوی سیب و تمات از پی گاری نخشنلیتک و رنگینک و تفتون و مهوی خومونی     شه حروم هرکه بگو مسقطی لاری نخشندگه داو اوشک و خروف کل و پنیرو کار ابه       دل شه یه کارادوزوی گو بیقراری نخشنچدون از بوی خش بروز تل هر که بگو               و زبون   اچمی&nb گپ و لپ...

عنایت الله نامورهمان‌طور که دوستان اطلاع دارند، من همیشه روی زبان لارستانی، شعر محلی و ادبیات محلی تأکید دارم و هر بار که فرصتی پیدا کنم، سعی میکنم از آن استفاده کنم و مجلس را طوری هدایت کنیم که دوستان از قابلیتهای زبانی که ما داریم، خصوصاً در حیطۀ ادبیات تا آن اندازه‌ای که آگاهی دارم، آن دانسته‌ها را به اطلاع دوستان برسانم.می‌توان گفت اشعار محلی لارستانی سابقۀ تقریباً ۴۰۰ ساله دارد و شاید هم بیشتر. قدیمیترین اثری که در آن، شعری به زبان لارستانی هست را دکتر محمدباقر وثوقی نقل کرده است؛ در کتابی که دربارۀ خنج نوشته و در آن یک قطعه دوبیتی از حدود قرن دهم هجری نقل میکند. وی آن را از مجموعه‎ای برگرفته است که مربوط به سلسلۀ ابونجمی‌های خنج و نسب‌نامۀ آن‌هاست. با این حساب ما تقریباً از چهارصد سال پیش شعر به زبان لارستانی داریم. البته اثری از خودِ زبان لارستانی حتی به قبل‌تر از آن هم میرسد که چون اینجا بحث شعر و ادبیات است، در این‌باره مفصلاّ بحث نمی‌کنیم.ولی به اختصار بگویم که آن کتابی است که برای دربار یکی از شاهان هند نوشته شده است دربارۀ ادویه و دواهای محلی و انواع طبابت و غیره. چون کسی که کتاب را نوشته از منطقۀ لارستان بوده و به منطقۀ راجستان هند رفته، گاهی از گیاهان محلی که نام می‌برد، از نام گیاهی که در لارستانِ آن زمان رایج بوده ذکر کرده است، و این قدیمیترین اثری است که در آن، از زبان لارستانی به‌عنوان لاری نام برده شده است.اشعار دیگری هم بعد از قرن دهم است به ما رسیده است در همه جای لارستان بزرگِ تاریخی، که آن سرزمین‌ها زمانی در سیطرۀ حکام لارستانی بوده است و این حکام لارستانی ممکن بود که گراشی، بستکی یا لاری باشند. آن چیزی که به هر روی این لارستان بزرگِ تاریخی را نو گپ و لپ...